Ieder jaor kumt er ’n dag ien Ons klein- minselijk, bestaon Da we efkes ien gedachten Onze lèvensweg naogaon. Ieder jaor kumt er ’n dag wer Da we kieken ien ons hart, Da we klein zien en onzeker, Da we stil zien en verward. Eén dag da we scherp en zuuver Onderscheien goed en kwaod Eén dag da we gern vergèten Alle vijandschap en haot. Eén dag onder alle dagen Die ons dinken duut et mest Aon de zielen van de minsen Die ons dierbaar zien gewest. Eén dag da we keerskes branden, Da we stil de kruusweg gaon En met bluumkes ien de handen Biddend op et kerkhof staon. Eén dag da we handen griepen Die ons toegestôken zien. . . . . Zielen, die we uut et duuster Brengen ien God’s zonneschien.