’t Is de tijd weer van den regen
van den mist en van de kou
van de bontjas en de kachel
en  de dagen kort en grauw.
Grijze wolken zeulen  zeurig
boven onze hoofden voort,
slechts ’t getiktak van den regen
Is er dat de stilte stoort.
In de weide loopt een koe nog
dwalend  rond ,  met doffen blik,
vreezend  voor de lange nachten
met  venijnig  kou-geprik.
Verder ligt de  polder  eenzaam.,
weg is al de zomervreugd,
weg de lieve vogelstemmen,
weg de zon en weg de jeugd.

Zalig dan het vreedzaam plekje
dat ons herbergt , mild en goed,
waar gezelligheid  en warmte
in  den herfsttijd  wonderen  doet.
Dat  èn ons èn  onze dieren
tegen wind en weer beschut,
dat een rijkdom en een troost is,
al is ’t  nog  zoo’n  kleine hut.

1933  ©  GERARD VAN HATERT.