Ach, wat zien de boomen kaal weer,
    weg is ’t groene loof,
    dood  gaan bloemen, dood de blaadjes,
    herfst is uit op roof.

    Duizend bonte blaadjes dwar’len
    spelend door de lucht,
    strijken neder in de straten    
    bij  een windezucht.

    Klet’rend drupt de regen neder,
    zwaar hangt soms de mist,
    ’t Is me of de aard’ gaat sterven,
    zoo ‘k niet beter wist.

    Herfst,  wat brengt ge voor al ’t schoone
    dat  ge ons ontneemt ?
    Regen, stormen, koude brengt ge,
    over veld en beemd.

    Dor en doodsch lijkt nu de aarde,
    kil en strak en stroef. . . . .   
    Herfst, ge zult er moeten wezen.
    Toch stemt gij mij droef. . . .

    1928        Gerard van Hatert  ©