Hoe dikwijls hebben, jarenlang
U, ik, wij allemaal,
bij  regen en bij wind begaan
den weg door Maas en Waal ?
U reed erover in een ford,
of in een oude brik,
Eén nam de kuierlatten vaak,
Die  eene , die was ik.
U botste met Uw fordje dan
Door  alle kuiltjes heen.
Ik ving de modderspatten op
en  somtijds een stuk steen.
Maar U en ik, wij allemaal
wij vonden solidair:
De Toestand van dien ouden weg
Was  tamelijk precair.
De nieuwe Maas en Waalsche weg
was lang geprojecteerd,
maar het beginnen ging tot nu
Niet bijster goed gesmeerd.
wij allen zijn, dat spreekt vanzelf,
verbazend in  ons  schik,
dat men in Deest begonnen is
met  ‘t ruimen van het slik .
Wij weten  thans :  de oude weg
gaat binnen zooveel tijd
den weg op, dien al ’t oude gaat;
dien  der . . . . . . vergetelheid.
En niemand treurt er om dit gaan
in’t mooie Maas en  Waal ,
doch  juichen om den nieuwen weg
doen  U , ik , allemaal !

1933  ©               Roel Schik.