Ik heb een vredes-jeep  gekocht,
Het was mijn liefste wensch ;
Ik straal als ik uit rijden ga
en ben een ander mensch.
Het is een kwiek, venijnig ding,
waarmee ik alles doe,
ik giet er slechts benzine in
en nimmer wordt het moe.
Het ploegt den akker ééns zoo vlug
en trekt de voor secuur;
Ik laat mijn paarden in de stal
en zit fijn aan het stuur.
Mijn vee is er al aan gewend,
zoo’n melkkar laat het koud;
mijn kippenstapel niet, maar och
ik houd van kippenbout.
Des Zondags inviteer ‘k mijn vrouw
en gaan wij op den toer ;
als ik mijn jaloerschen buurman zie
roep ik zelfbewust : Bonjour !
Ik tuf dan naar mijn kennissen
en laat het wonder zien;
ze zijn het roerend met mij eens;
het is een prachtmachien !

Ik heb een vredes-jeep gekocht
doch ’t gaat mij niet naar wensch;
Ik lig met rheumatiek te bed
en ben gewoon geen mensch. . . . .

1947    ©       GERARD VAN HATERT.