Woensdag j.l. liep voor het laatst de
Stoomtram Nijmegen – Wamel.

Daar heeft onze Maas en Waler
dan haar laatsten rit gedaan,
voor de laatste maal vertrok zij,
voor het laatst kwam zij weer aan.
Voor het laatst heeft zij doen hooren
haar bekende belgeluid,
en nu gaat ze met vacantie,
want nu is haar loopbaan uit.
Bijna veertig jaren liep zij,
meestal in hetzelfde spoor
in ’t begin als snelheidsmonster. . .
later gingen d’andren vóór.
Maar dat achterblijven kostte
onze stoomtram haar bestaan.
Toen de wielen niet meer wilden
bleef  het niet op “wieltjes “gaan.
’t Is een harde strijd geworden
tusschen tram en autobus,
maar de laatste ging veel sneller
en je zat er nèt zoo knus.
Lang bleef nog de stoomtram loopen
net zoo lang tot ’t niet meer ging.
Tot zij heelemaal onttroond was
door het kwiek benzineding.

Nu is zij voor ’t laatst vertrokken.
Voor het laatst klonk schel gefluit,
stoomgesis en belgetingel. . . .
Zij is weg, . . . en daarmee uit !

1934           Gerard van Hatert. ©