Het nieuwe jaar is nog zó pril

dat men ’t met tederheid bekijkt

en ieder die het horen wil

vertelt dat ’t op het oude lijkt,

dat ook zo fris ter wereld  kwam

zo zorgeloos en zonder schroom,

een telg uit een oeroude stam

geboren uit een lange droom . . . .

Maar sneller dan een mensenkind

groeit  het tot een volwassen man.

die op zijn weg de vreugde vindt

doch droefheid niet ontkomen kan.

Straks drijven de seizoenen weer

de  luchten langs in tijdloos spel,

de boreling wordt oude heer

en is op ’t eind niet meer in tel.

Het wiegelied wordt overstemd

door ’n melodie die ’t hart doorboort;

maar ’n nieuw klein hart klopt ongeremd.~

De cirkelgang gaat altijd voort !

1965         G.R.Kroes.  ©