Hij is wat slordig in zijn doen

en in zijn werk geen kampioen,

maar als hij op zijn brommer zit

is hij ineens een vent met pit.

Zo’n glimmend , glanzend, gierend ding

bekijkt hij met bewondering,

hij loeit er mee door dorp en stad

als was hij op het oorlogspad.

Hij scheurt bekwaam door elke bocht

en vindt zo ’n rit een zegetocht

hij is een echte wildebras,

hij denkt niet , geeft alleen maar gas

Zit er een spatje op het chroom,

dan houdt hij zijn geweld in toom,

hij  poetst en veegt het weer in glans

en raakt er bijna bij in trance.

Maar raast hij weer eens door de straat

en is er een agent paraat,

dan ziet hij hem onschuldig aan

en snapt niet wat hij heeft misdaan.

Alleen als hij wat ouder wordt,

Dan voelt hij ergens een tekort;

Hij vindt iets dat hij weer aanbidt,

. . . . . . . .een liefje op de duozit !

1965  ©                         Kroes.