Welk een overvloed van kleuren

Zien wij weer in ’t bollenland,

Welk een ongemene schoonheid,

Wonderlijk en imposant.

Kunstig vormen zich de velden

Tot een kleurrijk mozaïek,

Fel bewonderd en geprezen

Door een enthousiast publiek.

Doch naast deze bloemenweelde

Staat de boomgaard in het licht;

Met zijn tere bloesems is hij

Schoner dan het schoonst gedicht.

Elke boom lijkt wel een bruidje

Met een heel fijn bruidskleed aan

En met witte en met rose sluiers

Die de bruid zo lieflijk staan.

Elke boomgaard lijkt een feestzaal,

Elke hof een vervulde wens,

Elke boerderij een sprookje

Elke boer een gelukkig mens.

Waarom zouden wij niet even

Stil genieten van de bloei ?

Morgen als de bloesems vallen,

Zit weer alles in de knoei. . . .

17-5-1947      Gerard van Hatert