De koe spreekt

Ha, daar is die maand weer,
de verlangde Mei
met voor ons haar gave:
de weer groene wei.
Weg nu met de koeken,
weg met stroo en hooi;
weg nu uit de stallen ,
buiten is ’t zoo mooi.
Los van touw of ketting,
koppen in de lucht,
en het laatste stalleed
dankbaar weggezucht.
Nu weer weggedarteld,
voor de drijvers uit
onderwijl de knuppels
dansen op onz’ huid.
Of de duffe stallucht
van ons lichaam woei,
uiten wij onz’ vreugde
door een blij geloei.
In de wei gekomen,
dronken van jolijt,
rennen we op en neder
op het groen tapijt.
En we happen gretig
in het sappig schoon
en zijn dolgelukkig
met ons nieuwe woon.

Laten wij genieten
in de groene wei,
immers  ’ t  is maar éénmaal,
’t is maar éénmaal  Mei !

1932 ©       Gerard  van  Hatert.