Je bent een  grauwe , rauwe knol,
zoals je wordt gerooid
en met zovelen van je soort
op het veld ligt uitgestrooid.
Zoals je ligt in ’ t mulle zand
of in de vette klei,
ginds ergens in het polderland,
in ’ t veen of in de hei.
Je vorm is onbepaald, je bent
niet rond en niet ovaal,
je huid is wit of rood, je zit
vol ogen helemaal.
Als ik in jou mijn tanden zet
trek ik een vies gezicht,
je smaak is  wrang  , je geur banaal,
je lijkt van geen gewicht.
Maar. . . . .ben je lekkertjes gekookt
en lig je op mijn bord,
dan schiet mijn taal  in ’ t roemen van
jouw  geur en smaak tekort.
En als je fijn gebakken bent,
in reepjes bent verdeeld,
dan ben je van een heerlijkheid
die nimmer mij verveelt.
Je uiterlijk is schamel, doch
je binnenste uniek ;
en daarom pieper, blijf je ons
doorlopend  sympathiek !

1950 ©            G. R. KROES.