Vroeger , kip , liet men je zoeken
op het land en in de sloot,
vroeger kip liet men je krabben
in de straat en in de goot.
Vroeger , kip , at jij slechts wormen
sliep je in het varkenshok,
vroeger stopte men z’n centen,
kipje in een oude sok.
Maar je doet me nu verbazen,
beste kip, door al je praal
want ,kip , in’t moderne leven
ben jij ’t meest wel sociaal.
Nu heb jij ’n fijne woning,
Lekker eten op z’n tijd,
en je hoeft niet meer te zorgen
voor je kinders – heb je spijt ? –
Kip bij jullie is gelijkheid,
jullie spreekt dezelfde taal,
praat niet over revolutie,
zeurt niet over kapitaal.
Elk jaar krijg jij ’n pakje,
steeds weer in dezelfde kleur,
en je hebt niet als de dames
uit veel dingen kies en keur !
En toch , kip, staat jou dat pakje
eénig, deftig en charmant !
Zeker heb jij aan de mode
 - en niet eventjes – het land
Kip, bij jullie is vooruitgang
en toch blijf je kiesch en net,
doe je niet in al je weelde
als een mensch , een domme zet !
‘k vind, de mensch kan nog veel leeren
kip uit jouw manier van doen,
leerde hij alleen maar van je;
eenvoud, nederigheid, fatsoen !

1928   ©            Gerard van Hatert.